Pierwszy klub wioślarski powstał w 1878 roku i było to Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie. Natomiast w Wielkopolsce najstarszym klubem jest Kaliskie Towarzystwo Wioślarskie w Kaliszu, które jako filia Cesarskiego Towarzystwa Ratowania Tonących powstało w 1894 roku. Z kolei w Poznaniu najstarszym klubem jest Klub Wioślarski z 1904 roku (znany dzisiaj jako KW-1904 Poznań).

Już w latach międzywojennych Poznań należał do najsilniejszych ośrodków wioślarstwa w Polsce podobnie jak Warszawa, Bydgoszcz i Kraków. To właśnie w stolicy Wielkopolski w grudniu 1919 roku powstał Polski Związek Towarzystw Wioślarskich z inicjatywy wielkopolskich klubów. Wśród założycieli były: KTW Kalisz, KW-1904 i PTW Tryton. Pięć lat później powołany został Poznański Komitet Towarzystw Wioślarskich (protoplasta dzisiejszego Wielkopolskiego Związku Towarzystw Wioślarskich).

Po II wojnie światowej, a szczególnie w latach pięćdziesiątych minionego wieku, sporo klubów zakończyło działalność, w ich miejsce powstawały nowe (w latach 1945-1999 zawiązano w skali kraju 64 kluby wioślarskie jednak wiele z nich nie na długo).

W Wielkopolsce było stabilniej - większość klubów podtrzymała przedwojenną działalność, a w 1956 roku powstała sekcja wioślarska przy Posnanii (klubie istniejącym od 1907 roku), która wyrosła w kraju wręcz na potęgę w tej dyscyplinie sportowej zagarniając medale mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych. Zasłynęła przy tym jako kuźnia wioślarskich talentów.

Międzynarodowe triumfy poznaniacy odnosili już w latach międzywojennych, gdy w 1929 roku podczas mistrzostw Europy w Bydgoszczy poznańscy wioślarze zdobyli pierwsze medale: srebrny - Henryk Budziński i Jan Krenz-Mikołajczak (obaj KW-1904 Poznań) w dwójkach bez sternika oraz brązowy - Stanisław Jurkowski, Zbigniew Kasprzak, Zdzisław Kasprzak, Witold Leporowski, Aleksander Moschalewicz, Mieczysław Tuliszka, Władysław Tuliszka, Marian Ziętkiewicz, sternik Bronisław Zimny (KW-1904 Poznań) w ósemkach. Rok później Budziński i Krenz-Mikołajczak w Liege zostali mistrzami Europy.

Na tytuł mistrza świata Wielkopolska musiała jednak poczekać aż do 2009 roku, gdy Julia Michalska i Magdalena Fularczyk (Tryton) wygrały w Poznaniu rywalizację dwójek podwójnych.

Pierwszy medal olimpijski (brązowy) wielkopolscy wioślarze zdobyli w 1932 roku w Los Angeles za sprawą dwójki bez sternika Henryk Budziński i Jan Krenz-Mikołajczak. Na następny musieliśmy czekać niemal pół wieku, bo aż 48 lat. Wtedy to w 1980 roku na igrzyskach olimpijskich w Moskwie (również brązowy) zdobyli Grzegorz Nowak i Adam Tomasiak (Polonia) zasiadający z partnerami w osadzie czwórki ze sternikiem. Dotychczas wielkopolskie wioślarstwo może się poszczycić trzema brązowymi medalami olimpijskimi - ten ostatni 32 lata później w Londynie (2012) wywalczyła Julia Michalska z Magdaleną Fularczyk (ale ta druga wtedy nie była już zawodniczką Trytona, lecz Lotto Bydgostii Bydgoszcz). Miejmy nadzieję, że na następne podium olimpijskie z Wielkopolanami poczekamy tym razem krócej.